دریائی32دریای عاشقان ِ غریقسرباز های مغروقدریای بردگان مفقوددریای ِغرق !دریای قهرمانانکه با نجات معجزه آسا شانپایان برای قصه های عجیب می سازنددریای فاتحان ِ بیگانهدریای ناخدایان پیروزبر مردم گرسنه ی ساحل                             ای روح ِآ لبوکِرک *                            گسترده در کبودی ِ بی انتها!                            ای روح آب ها همه از تو                           یک باراز خلیج ِ مجروح ِ…

عباس عزيز، حرف شعر لزوماً حرف شاعر نيست. ما کاری به اين‌که شاعر چه می‌خواسته بگويد نداريم. ولی اين‌که شعر چه می‌خواهد بگويد حرفی است که حرف هميشه‌ی ماست. پيام قصه هم هيچ‌وقت پيام قصه‌نويس‌ها نيست، وگرنه چطور می‌شود شب باخ و بتهوون گوش داد و فردا موجوداتی انسانی را شکنجه کرد؟ حتماً يک فرقی…

دریائی 23 آه ای خلیج آشفتهبا آب‌های دشواربا آب‌های زحمتبا آب‌های زحمت ِ غلتيدنبر روی آب‌های دشوار ِ دیگر!با آب‌های بستهبا آب‌های مشکوکبا آب‌های منع،آب ِ قُرق                    مقاطعه،                                   نجوا              آب ِ تنفس ِ تاریخدر سینه‌ی فلا ت زندانی.آه ای خلیج خسته،خلیج تجاوز !درگاه آب‌های جهان !آن سوی فکرهای ما را با جرئت گریز بیامیز در ماوراهای نهان،با آب‌های…

عباس عزيز، همان وقتی که سر بريده ی نيک برگ (Nick Berg) مثل يک غنيمت جنگی و نشان فتح، فتح مبين، روی بلوز نارنجی اش می افتاد (سانسور تصوير)، جايی ديگر در گوانتانامو، زندانی هايی را برهنه می کردند و روی هم می انباشتند. و يا که آلت ِآنها را آلت ِ شکنجه می کردند (سانسور…

                                                                          کل این مصاحبه در مجله‌ی عصر پنجشنبه                                                                          ( شماره 65–66 شهریور 82 -ویژه نامه‌ی                                                                           یدالله رویائی) و بخشی از آن درشماره‌ی                                                                          12ماهنامه‌ی" بایا " منتشر شده است. مدل – تأثير پذيری و تقليد چه تفاوت‌هايی با هم دارند ؟ رويائي – سؤال جالبی است. چون بسيار هستند کسانی که فرق بين اين دو…

عباس عزيز،اولين رمانی که خواندم هشت سالم بود. و همان هم هنوز بهترين قصه‌ی زندگی‌ام مانده است: چوپان دروغ‌گو.و شنيدم که اين بهترين رمان دنيا را می‌خواهند از ادبيات درسی بيرون کنند، و از مدرسه برانند. چون درس دروغ می‌دهد! حالا بماند که در اين ميانه کيست دروغ درس می‌دهد: منابر ما يا مدارس ما؛…

از محمد حسين مدل یادآوری: با انتشار شعر “واریاسیون ظهر بر دار” در همین صفحه (اکتبر 2004)، از “خواننده‌های شاعر و شاعران خواننده “دعوت شده بود که اگر بخواهند” توانايی‌های خود را روی این تم به تجربه بگیرند” می‌توانند کار  خود را برای درج در این وبلاگ بفرستند. شعر زیر از محمد حسین مدل، شاعز…

عباس عزيز،تسونامی شاهد می‌خواست، نداشتيم. دوباره می‌آيد. تو به خشم خدا فکر کنی يا به قهر طبيعت، او دوباره می‌آيد! شاهد می‌خواهد. و نويسنده‌‌های ما معاصر تسونامی نيستند.زمانی که زلزله در بم می‌آمد، روزی در مالمو  ((Malmö سهراب مازندرانی به من می‌گفت: اين‌که طبيعت گاهی قهر می‌کند از آن‌ست که نويسنده‌های ما به آن نگاهی روائی می‌کنند.…

می‌خواستم در این آخر سال میلادی برای اول سال میلادی ِ شما سطری بنویسم. نتوانستم. مسیح متولد نمی‌شد، و به دنیا نمی‌آمد. نمی‌توانست. و یا نمی‌خواست به دنیای ما بیاید. شاید هم میلادش را با خود به سوماترا برده بود؟ و در آ نجا، به هر قدم :             _ این تن من است …                  …

دوستانِ نیمرخ ِ صبح ِلاغر وقتی که با وطـن ِخـــواب در وطن ِخواب من می‌آمدند با اطاعتی از مـــرگ انگــار در بطـــــن آخـــرین تولد من می‌آینــد وقت مســــین از آن خروسی‌ست که تاج توری اش هـیجان است وذوب نور در میان یال حنائی وقتی که در هیجان گل ســرخ مرگ مسری‌ست روح سپید ما در…