شعرخوانی 2

دریایی شماره ۳

سکوت، دسته گلی بود
ميان حنجره‌ی من

ترانه‌ی ساحل
نسيم بوسه‌ی من بود و پلک باز تو بود.

بر آب‌ها پرنده‌ی باد،
ميان لانه‌ی صدها صدا پريشان بود.
بر آب‌ها،
پرنده بی طاقت بود.

صدای تندر خيس،
و نور، نورِ ترِ آذرخش،
در آب، آيينه‌‌ای ‌ساخت
که قاب روشنی از شعله‌های دريا داشت.

نسيم بوسه و
پلک تو و
پرنده‌ی باد،
شدند آتش و دود
ميان حنجره‌ی من،
سکوت، دسته گلی بود.